-
1 odgraniczyć
odgraniczać się sich abgrenzen (a fig) -
2 odgraniczać
impf ⇒ odgraniczyć* * *ipf.odgraniczyć pf.1. (= być granicą) separate, demarcate, delimit.2. (= rozgraniczać) differentiate.ipf.odgraniczyć się pf. (= odgradzać się) separate o.s., shut o.s. off.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odgraniczać
-
3 odgranicz|yć
pf — odgranicz|ać pf Ⅰ vt 1. (stanowić granicę) to divide (off), to separate- rzeka odgraniczała jedną część wsi od drugiej the river divided the village into two parts- nitki autostrady odgraniczone pasem zieleni the lanes of a motorway separated by a central reserve2. przen. (rozróżnić) to differentiate, to separate- odgraniczać dobro od zła to differentiate between good and evil- odgraniczyć istotne problemy od mniej ważnych to separate the crucial issues from the less important onesⅡ odgraniczyć się — odgraniczać się książk. 1. (odróżnić się) to differ, to separate- głowa boa dusiciela wyraźnie odgranicza się od reszty ciała the head of the boa constrictor differs distinctly from the rest of its body2. (oddzielić) to fence in- odgraniczył się płotem he fenced in his property3. przen. (odizolować się) to isolate oneself, to shut (oneself) off (od kogoś from sb)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odgranicz|yć
-
4 odgraniczać
odgraniczać [ɔdgraɲiʧ̑aʨ̑], odgraniczyć [ɔdgraɲiʧ̑ɨʨ̑]I. vt1) ( być granicą) abgrenzen2) ( rozróżniać) [ab]trennen, unterscheidenodgraniczyć dobro od zła Gutes von Bösem trennen -
5 odgraniczać
odgraniczać się sich abgrenzen (a fig) -
6 abgrenzen
ab|grenzenI. vtII. vrsich [gegen jdn/etw] \abgrenzen odgradzać [ perf odgrodzić] się [od kogoś/czegoś]
См. также в других словарях:
odgraniczyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. odgraniczać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odgraniczać się – odgraniczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} oddzielać swój dom, swoje obejście itp. od kogoś albo czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odgraniczać się od sąsiada. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odgraniczyć — dk VIb, odgraniczyćczę, odgraniczyćczysz, odgraniczyćnicz, odgraniczyćczył, odgraniczyćczony odgraniczać ndk I, odgraniczyćam, odgraniczyćasz, odgraniczyćają, odgraniczyćaj, odgraniczyćał, odgraniczyćany «stać się granicą, przedziałem, oddzielić … Słownik języka polskiego
odznaczyć — [wym. od znaczyć] dk VIb, odznaczyćczę, odznaczyćczysz, odznaczyćznacz, odznaczyćczył, odznaczyćczony odznaczać [wym. od znaczać] ndk I, odznaczyćam, odznaczyćasz, odznaczyćają, odznaczyćaj, odznaczyćał, odznaczyćany 1. «wyróżnić spośród innych… … Słownik języka polskiego
odkreślić — dk VIa, odkreślićlę, odkreślićlisz, odkreślićkreśl, odkreślićlił, odkreślićlony odkreślać ndk I, odkreślićam, odkreślićasz, odkreślićają, odkreślićaj, odkreślićał, odkreślićany «kreską, linią oddzielić, odznaczyć, odgraniczyć coś; nakreślić… … Słownik języka polskiego
rozgraniczyć — dk VIb, rozgraniczyćczę, rozgraniczyćczysz, rozgraniczyćnicz, rozgraniczyćczył, rozgraniczyćczony rozgraniczać ndk I, rozgraniczyćam, rozgraniczyćasz, rozgraniczyćają, rozgraniczyćaj, rozgraniczyćał, rozgraniczyćany 1. «przeprowadzić, wytyczyć… … Słownik języka polskiego
